Voor ons  is seizoen 2018 inmiddels alweer een tijdje ten einde. Nadat we “Johanna” nog gedraait hadden op St. Vincent en Tessenderloo en Isnes gespeeld hadden arriveerde de zomer in Nederland. En wat voor een zomer! Een zomer die dit jaar alle records versloeg. Droogte, hitte noem maar op. Voor ons was dat, in combinatie met de vele verliezen die we al geleden  hadden in het begin van het seizoen, voldoende reden om te stoppen. Al zetten ze minder duiven in de mand, al zouden ze minder ver gaan. Als ze hun weg niet naar huis zouden vinden, was er nergens een regengoot met water, nergens een plasje water, nergens een riviertje waar nog water was.

Het stoppen met de vluchten bracht ons wel vele mooie avonturen met duiven die bij particulieren zaten. Verdwaalde duiven die we ophaalden en op vele verschillende manieren bij hun eigenaar terug kregen. En in sommige gevallen kwamen ze niet bij hun eigenaar en bleven ze hier. Maar wel goed verzorgd!

2018 was een jaar wat ons weer veel geleerd heeft. Over onze duiven en over onszelf als baasjes. Of we al weten welk pad we gaan volgen in 2019? Nee. Maar we weten wel dat we het nog steeds erg leuk vinden! Elke duif die thuis kwam werd met heel veel liefde ontvangen. Elke keer dat we onze naam op de uitslag zagen staan waren we trots! Want dat hebben ze toch maar mooi gepresteerd! En wie had dat gedacht toen we in 2016 begonnen met Bueno en Frosty!

Op naar 2019 en op naar een nieuw jaar!

De kweek is al een tijdje terug begonnen, de eerste 5 jongen kunnen bijna worden afgezet.

Vandaag is begonnen met de africhting. 18 jaarlingen en 2 oude waren vandaag aan de beurt. 5 jaarlingen en 3 oude konden nog niet mee. Enkele zijn nog niet genoeg hersteld van verwondingen, een aantal zit op kweek in de garage en kan van daaruit nog niet vliegen. Die hebben vorig jaar al ervaring opgedaan dus dat komt binnenkort wel als de jongen afgezet kunnen worden.

De 20 die wel mee gingen op de eerste lapvlucht van 5 km, gelost in 3 groepjes, waren allemaal in 5 minuten weer rond het hok aan het vliegen. Alles terug, een mooie start.

Dat levert met een blauwe lucht ook een mooi plaatje op:

Met een klein groepje jonge duiven wilden we starten aan de natour. Veel was er al niet overgebleven van de vroege jongen. Van de laten iets meer. Dus met een klein groepje van 9 duiven begonnen we met africhten. Dicht bij huis, iets verder weg enzovoorts. Met als doel in te stromen op Tessenderlo (70 km).

Vorig week nam Erik ze mee naar Roermond. Hemelsbreed een 35 km vanuit Venray én de goede lijn. Tevens een goede kans om Pap/Peter even te laten kijken. 8 Duiven gingen de lucht in, bleven even spelen in de lucht en na een paar minuten kozen ze de goede richting. Toch?

Ik kreeg een appje van Erik dat ze los waren en rekende ruim. Drie kwartier na lossing zou de eerste wel kunnen vallen. Helaas was de 1e nog niet thuis toen Erik twee uur later thuis kwam. ‘S Avond om 9 uur hadden we er 4 thuis…

Nu zijn we een paar dagen verder en we mogen niet klagen. De stand is 6 in totaal. 1 heeft zijn weg zelf teruggevonden, 1 is blijven steken in Roermond en netjes aan ons gemeld. Maar zonde is t wel. Van de 4 die dezelfde dag thuis waren, bleek er 1 gewond. Nipt ontsnapt aan de roofvogel.
Daarnaast nog 1 gemeld in Centraal Hok Odiliapeel die bij een africhting van 24-7 het pad van een toevallig overvliegende andere postduif koos in plaats van het pad naar huis.
Ze zijn nu allemaal weer netjes op ons hok en sterken aan waar nodig.

Wij ronden hier dan ook ons seizoen 2017 en af laten de duifjes op rust komen. Lekker buiten spelen, vliegen en genieten. En we storten ons weer op de digitale kant van de sport, samen met Pap. En volgend jaar hopen we dat we iets meer geluk hebben.

En in ons achterhoofd houden we dat je maar 1 echt goede duif hoeft te hebben. Die prijs op Dax neemt niemand ons meer af ;-).

Bedankt voor alle goede adviezen en raad zover! En tot op Doevepeet, Duivenmarktplaats en Facebook!

Groetjes Samantha en Erik

 Zaterdagmorgen om 5 uur de wekker. Je weet het tenslotte nooit met een overnachting. 1015Km voor ons en het kan werkelijk alle kanten op.
Op vrijdag 7 Juli gelost om 11.00uur bij heel warm weer. Na een korte blik naar buiten en een glimp op teletekst was t al duidelijk dat er nog niks gemeld was. Nog heeeeeel even slapen. Rond een uur of 6 zal de eerste wel vallen. Vast wel weer in Zeeland, net als bij St. Vincent. Echt slapen was er niet meer bij dus van bed, naar raam en terug tot 6 uur. Toen verscheen inderdaad de 1e melding op Teletekst. In Zeeland. Tijd om op te staan! Het gaat beginnen! Toch?

Onze “winnaar”, de 913!

Vandaag is een dag met 2 vluchten. Een dag waarop we ook op 2 vluchten hebben ingezet. 

2 Duiven zijn naar Laon  (267 km), Calimero & Lightning. Laon is gelost om 7.45uur met een Zuidoosten wind. Die waaien dus eerst naar Vlissingen :-p. Het is ten tijde van schrijven 10.20uur dus we zijn eens benieuwd. Voor Lightning zijn dit wel de afstanden waarop ze iets zou moeten kunnen laten zien. In theorie. 

Naar Issoudun zijn 6 Duiven mee. 5 Doffers  (Spikkel, Jellema, 913, Lucky & Johanna) en 1 Duivin  (916). Dit zijn de duiven die straks ook op Bordeaux mee mogen als ze terugkomen. Issoudun is gelost om 6.30uur en met een 585 km verwachten we die voorlopig nog niet. Dus genieten we voorlopig nog van de schaduw. 

Laat maar komen die duifjes! Nu wordt t steeds leuker! Vind ik hahaha.
UPDATE (29-5-2017): Zaterdag begon natuurlijk met de thuiskomst van de duiven van Laon. Een vlucht waarop wij sowieso geen echte reële kans maken met onze duiven, al is Lightning wel een duif die zich, als Vitesseduivin, juist hier zou ‘moeten’ laten zien. Rond half 1 viel Calimero als eerste op de klep (iets meer dan 10 minuten buiten de prijzen). Lightning kwam geruime tijd later. Maar (!) ze waren thuis! En dat met de hitte van zaterdag! 

En toen kwam langzaamaan het wachten voor Issoudun. Qua afstand natuurlijk nog steeds niet helemaal onze vluchten, maar toch al meer voor ons. Wij hadden zo ons idee over een bepaalde volgorde waarop ze naar huis zouden komen, maar de duiven bedachten zich totaal anders… Toen we zaterdag naar bed gingen waren ze nog geen van alles thuis… 

Zondagochtend daarentegen zat Lucky om 6.24uur op de klep! Niet veel later gevolgd door Johanna. Jellema volgde als 3e en de 913 (uit Kees Vergouwen x Madammeke) volgde als 4e. Als 5e kwam Spikkel. De enige dame (916 uit Frosty x Bueno) moet nog komen. 

In exact tegenovergesteld volgorde dan wij verwacht hadden kwamen ze naar huis. 

Wij gaan ons hele plan nog eens heel erg goed bekijken voor wat betreft wat we gaan doen qua wel of niet nog meezetten. Ze hebben het in ieder geval fantastisch gedaan. Het was een pittige vlucht met de hitte, maar ze zijn thuis! En dat voor jaarlingen. Wij zijn tevreden, maar ook voorzichtig. 

De lente is volop aan de gang en ook bij de duiven is dit heel erg goed te merken! Gisteren troffen we zelfs van de jonge duiven de eerste eieren aan. Het moment om toch eens heel erg goed na te denken wat we nu eigenlijk willen gaan en doen en vooral: HOE! 

Weduwschapsspel, nestspel. Gewoon aanmodderen. Het kan allemaal, maar hoe dan ook zitten er meer duiven dan alleen de duiven waarmee we spelen én zijn we ook beperkt in ruimte. Dus vandaag nogmaals de kalender erbij gepakt en knopen doorgehakt dat we in ieder geval moeten splitsen. Tijd voor rust op het hok.

Zojuist dus alle duiven gevangen. Geïnventariseerd en wat blijkt: 15 om 15! :-O. Zo’n mooie balans hebben we nog niet gehad. 

Voor Bordeaux  (dat is de enige grote vlucht die we spelen dit jaar) hebben we op dit moment 6 doffers en 1 duivin. Mits deze de laatste voorbereidingsvlucht nog naar huis komen. 

En verder zit er van alles wat.