Jaja, de duiven zijn gekoppeld, maar hoe gaat dat nu?
Nou, laat ik daarmee beginnen. We hebben inmiddels alweer 6 koppels. Helaas noodgedwongen, want een paar dagen nadat we de kwekers gekoppeld hadden kwam een van onze vliegduiven, Krullie, met enorme gaten terug van de eerste eigen africhting. Omdat hij door deze gaten in 1 klap klaar was voor, in ieder geval, het voorseizoen hebben we besloten hem ook op het kweekhok te zetten.

Verder zijn alle eieren bevrucht, alleen Krullie is iets later dan de rest, maar alles wijst erop dat ook van hem en zijn duivin de eieren bevrucht zijn. Krullie is een zoon van Gerrit en Doede. (Zie vorige blog) De duivin moet ik jullie even verschuldigd blijven. Tis een rode duivin, dus ik gók even op Alex Boonstoppel, maar het kan zomaar van een ander soort zijn.

Dan de eerste 2 africhtingsvluchten. Vorige week, 6 april, stond Isnes op het menu. En eerlijk is eerlijk. Menu, zo voelt het wel. We begonnen met 6 ouden en 7 jaarlingen. De ouden waren zaterdag thuis. De jaarlingen… Niet. We hebben er 1 gemeld gekregen en deze is Erik vandaag (15-04) ophalen in het Centraal Hok bij Nijmegen. Dat is wel diep triest, want onze vliegploeg is nu ineens HEEL klein.
Afgelopen zaterdag hebben we 6 ouden ingekorfd naar Bierges. Daarvan waren er 5 zaterdag thuis. In no time. 1 Duivin zat er zondagochtend.
Hoelaat kan ik jullie niet vertellen, want ik zag een duif vallen en de klok deed het niet, dus toen ik de duivin wilde vangen om haar over de klok te halen, bleken er al 2 te zitten. En toen kwam ik ook tot de ontdekken dat de klok het helemaal niet deed. Dát hebben we nog niet opgelost. Een iets vervelendere puzzel, aangezien zaterdag de 1e echte vlucht is. (Gelukkig nog geen overnachtvlucht, dus in theorie hebben we nog even)

Overall is het mooi kl**e dat we er 6 kwijt zijn. Maar gekeken naar afgelopen zaterdag hebben ze zich wel heel goed opgevolgd en zijn ze goed naar huis gekomen. We halen maar een paar keer diep adem en gaan weer gewoon door. Meer kunnen we toch niet doen.