weergegeven: 1 - 5 van 121 resultaten
Blogs

Bergerac, het was gewoon een hel…

Wat keken we uit naar Bergerac. Eigenlijk klopte alles. De duiven waren in vorm, ze hadden een stand, het weer was prima. Ze hadden een goede structuur gehad de weken ervoor en een prima training dus eigenlijk kon er, in theorie, helemaal niks misgaan.

Maar het was een verschrikkelijk lange dag die ons op zaterdag zelf alleen de 627 thuis gaf. (En die ik natuurlijk ALWEER verkeerd had ingeschat)
En toen begon het afschuwelijke wachten. Het wachten op misschien wel helemaal niks, zeker toen er in de media de berichten verschenen dat de duiven van Narbonne (Uit datzelfde weekend) massaal waren weggebleven en in onweer terecht waren gekomen. Tja, dan kunnen wij zelf dat rekensommetje ook wel maken dat die van ons daar ook in terecht zijn gekomen en dan is het orientatievermogen compleet verstoord.

Woensdagochtend zei ik tegen Erik dat het nu wel tijd werd dat er een thuis kwam, want het duurde nu wel erg lang.. En ’s middags zat daar ineens mijn vriendje Krullie op de klep! Pootjes, buik en staart helemaal onder de olie, maar hij was thuis! Dus na een goed bad kon ie lekker kroelen met zn meisje. Krullie was thuis!

Tja.. toen moest alleen nog Tyson. En eerlijk is eerlijk, naarmate de dagen verstreken hadden we de hoop wel opgegeven. Zijn duivin van het hok gezet en eigenlijk wel geaccepteerd dat Tyson niet meer thuis zou komen… Hoe rot dat ook is.

Je verzint het niet, maar afgelopen woensdag zat ineens Tyson op het dak! Op een van de heetste dagen van het jaar! Tyson was niet afgevlogen, dus is ergens opgevangen geweest. (Heel erg bedankt!!) Hij zit nu weer tussen de doffers en is weer helemaal fit.

Het duurde ff voor mn mannen weer thuis waren, maar ik ben blij dat ze, op karakter, alle drie naar huis zijn gekomen. Waarom ze niet op de dag zelf thuis zijn gekomen is oprecht koffiedik kijken. Ik weet het niet. Komend seizoen is het een kwestie van alles opnieuw  bekijken. Van het hok, de dieren tot ons eigen aandeel. Uiteindelijk ligt het aan alle stappen, zit er ergens iets niet goed, dan kunnen de duiven niet presteren.

Het seizoen is klaar. De duifjes mogen rusten en lekker rond het hok vliegen. De rui mag zn intrede gaan doen (En dat zal wel lukken als t weer zo blijf omslaan van warm naar koud)

Voor ons, Erik en mij, is het tijd voor het veilingseizoen en gaan we langzaam beginnen met de start/opening van Doevepeet weer. Zien we jullie daar weer?

Blogs

De afronding van seizoen 2022: Bergerac

Exact 10 vluchten hebben we gespeeld dit jaar. Waren dat er genoeg? We hebben geen idee. Zaterdag zullen we het weten. Mijn eerste gevoel zegt dat het er te weinig waren, want hoeveel kilometers kunnen ze nu gemaakt hebben met 10 vluchten. Aan de andere kant, het is nu niet zo dat we ze op Tessenderlo en Duffel hebben gespeeld. We speelden al Bordeaux, Issoudun etc.
En gisteren korfden we ze in op Bergerac. De laatste overnachtvlucht van dit jaar. Nog geen enkel jaar lukte het ons om deze vlucht te halen zonder dat ze al volledig in de rui waren. Nog geen enkel seizoen waren ze dit jaar niet al hun volledige vorm kwijt.

En toch, gek genoeg, ondanks de vorm. Ondanks dat ze zo goed vlogen elke ochtend om 6 uur. We hebben nog geen platte prijs gevlogen dit jaar. Daarom gooiden we na Bordeaux alles om, gaven ze een duivin en hoped for the best. Dan maar op nest spelen en zien wat dat brengt. De vorm is er, de pit is er, de energie is er. Nu hopen dat ze zaterdag dan toch een keer binnen de prijzen komen. Dat we de laatste vlucht mogen laten zien dat we wel nog meetellen. Eindelijk een beetje waardering voor het werk van elke ochtend. (Al ben ik persoonlijk ook al heel erg blij als ik ze zaterdagavond gewoon weer alledrie op het hok heb zitten.

De 627, een doffer van Kluinhaar, gekoppeld aan onze Jolene. 3e Getekende. 
Mijn Krullie, zoon van Gerrit en Doede. Gekoppeld aan (niemand verklappen) Doede. Kijk m trots op zn nest liggen!               2e Getekende
Tyson, onze vechtersbaas die mn handen eraf wilde bijten toen ik in de buurt kwam. Ymke’s duif. Komt van het hok van Jan Rehwinkel. Tyson is gekoppeld aan een zusje van Krullie, dochter van Gerrit.          1e Getekende

 

Blogs

Bedankje verzorger NL18-665

Geupdate op

Beste verzorger van de kras duivin NL18-665,

Wij willen u danken voor de goede verzorging van onze duivin de afgelopen 10 maanden. Ze keerde 21 maart 2022 weer terug op haar eigen hok na een afwezigheid sinds 22 mei 2021, vlucht Issoudun.
Ze maakt het goed, is in goede gezondheid en voelt zich al meteen weer helemaal thuis op haar eigen hok. Alsof ze nooit is weggeweest.

Volgende keer zou een telefoontje naar de eigenaar op zijn plaats zijn. Het telefoonnummer staat niet voor niets op een ring boven de vaste voetring.

Erik en Samantha.

Blogs

Je maakt wat mee…

Geupdate op

in de duivenwereld… En zeker als secretariaat.

Seizoen 2021 is bij ons op het hok inmiddels ook alweer op z’n einde. Eigenlijk net als voorgaande jaren zijn we voortijdig gestopt en hebben we de natoer niet meer gespeeld. Een beetje een patroon wat we de afgelopen jaren elk jaar terug hebben gezien en waarin we nog erg zoekende zijn hoe we dit nu het beste kunnen doorbreken. De tegenslagen met de vluchten maken het niet altijd makkelijk om door te gaan en dit jaar was het ook nog eens een heel raar seizoen wat het weer aangaat. Het is inmiddels 31 juli en de zomer is nog steeds niet aangekomen. Postnl is het pakketje dit keer echt goed kwijt geraakt. 😉

Maar goed, voor ons is de duivenwereld en de duivensport meer als de 2 hokken in de tuin. Wij hebben ook nog de verantwoordelijkheid voor het secretariaat van onze vereniging en soms levert dat best bijzondere momenten op. Af en toe dan gaat mijn telefoon en dan is het iemand van in of om Venray met een duif in zn tuin. Inmiddels volgen er van onze kant dan standaard vragen zoals “Heeft de duif ringen om de poot en kunt u de duif wellicht vangen. ” En in de meeste gevallen gaat het inderdaad om een postduif en soms zit de duif al in een doos, wasmand of meer van dit soort creatieve oplossingen.
En dan.. Dan kunnen we op pad. Op pad om duiven op te halen die helemaal niet van ons zijn, want tja. Ook voor een duif die niet van ons is, maar die bij een particulier zijn gaan we dan op pad. Enerzijds omdat je de particulier niet ermee kunt opschepen, anderzijds omdat we op deze manier de naam van ons melkers een beetje hoog kunt houden.
Zo reed Erik vorige week eerst naar Maashees voor een duifje (Wat thuis hoorde in Elburg). Twee dagen later reed hij voor een duifje hier in de wijk, dat duifje hoorde thuis in Helmond, en terwijl hij daarheen reed bleek er een duifje te zitten verderop in Venray welk thuishoorde in Brummen.
En al deze duifjes zijn inmiddels thuis bij hun eigenaar. De eigenaar uit Helmond is m komen halen. De eigenaar uit Brummen is m komen halen en deze nam t duifje uit Elburg mee zodat deze minder ver hoefde te vliegen.

En zo helpen we elkaar in de duivenwereld.

Je maakt wat mee.. als secretariaat… Maar leert ook veel mooie mensen kennen.