Met de verliezen van vorige week nog in ons achterhoofd, maar ook wetend dat de duiven die thuis zijn heel veel geleerd hebben ging ik gisteren weer naar de vereniging. Duifjes in de mand. Mand in de bakfiets. 11 Duifjes mee deze week. 7 Doffers, 4 duivinnen.

Er werd beter weer voorspeld dan vorige week, maar het was vanochtend lang wachten tot er gelost werd. Zouden ze bij de Afdeling toch door hebben dat vorige week een niet al te beste zet was geweest met lossen ;-).

Om 14.15uur was daar dan het verlossende woord. LOS! En toen kon het wachten beginnen. Een mooi moment voor mij om nog even wat te poetsen en voor Erik om nog ff een dutje te doen.

Boogie & de 927 kwamen gebroederlijk samen als eerst aan, gevolgd door kleine Johanna, 916 en onze Lucky! Tis nu 17.00 uur en we moeten er nog 6. We wachten geduldig af. (Al die namen zeggen jullie helemaal niks, ik weet het. Maar voor ons is het helemaal helder :-p.)

Vanavond om 8 uur is het klokken lichten en dan volgt de uitslag. Eens zien of ze nog binnen de prijzen hebben gevlogen. Maar wij zijn hoe dan ook blij met elke duif die weer veel heeft geleerd!

Update zondag 9 april:
Tegen 17:30 dag van de vlucht kwam de 913 nog aanwaaien. Zondag kwamen er nog 3 aanwaaien, Spikkel, Calimero en, echtwaar, onze enige Vitesseduif. Zo snel was die dus niet, aan het doorleren voor overnachtduif misschien? 😉
Dat waren er al tien van de elf.
Tot onze verrassing kwam er een mail binnen dat de nog missende duif liefdevol is opgevangen door een particulier in België.
Alle elf dus terecht. Kijken hoe ze herstellen en op naar volgende week! (Maar eerst ff trouwen aanstaande woensdag :-O)

Vandaag is de dag dat we de duiven  mee hebben op onze allereerste vlucht! Vrijdagavond is Samantha met de manden in de bakfiets de duiven gaan inkorven voor de eerste oefenvlucht vanuit Tessenderlo, voor ons een goeie 80 km.

De eerste dag dat we echt serieus gaan zien welke duiven wat kunnen. We zijn benieuwd!
17 zijn er mee, hopen dat ze allemaal weer veilig thuiskomen!

Update 12:30:
De lossing was om 10:00 uur. De eerste duiven waren terug om 11:15 uur. Op dit moment is de stand 12 thuis van de 17. Valt al niet tegen voor een eerste vlucht, een eerste ervaring met een nacht in de mand en vervoer. ?

Update 15:45:
In de afgelopen uren nog 1 duif thuisgekomen. Er zijn er nog 4 ergens onderweg. We hopen maar dat die nog nakomen. Het zijn overnachters dus we houden hoop?!

Update 20:10:
Tegen vijven kwamen er nog twee terug. We gaan er maar vanuit dat de laatste 2 morgen weer hun eigen hok terug vinden.
Voor een eerste keer na een nacht mand en een wat grotere lossing met tegenwind naar huis is een aardige ervaring die ze op hebben gedaan.
Al met al niet onaardig gegaan, op naar volgende week!

Update 30 maart:
Maandag na de vlucht telefoon uit Weert: 1 van de twee achtergebleven duiven was in Weert blijven steken. Direct opgehaald dus 16 van de 17 thuis.
Donderdag na de vlucht telefoon uit Dinxperlo: De andere achtergebleven duif was wat te ver gevlogen en dus in Dinxperlo geland.
Deze gaan we ook ophalen natuurlijk.

Positieve ervaring na alle verdwenen duiven van vorig jaar: Na de eerste vlucht 2 uit 2 achtergebleven duiven gemeld!
Laten we afspreken dat we allen gewoon alle duiven die opgevangen worden meldt bij de eigenaar/bond/Facebook/duivenmarktplaats!

Melders bedankt!!!

Schreef ik mijn vorige blog nog dat onze duiven de roofvogel steeds te snel af waren? Ik had m’n mond moeten houden. Of m’n vingers van mijn toetsenbord, zo je wilt…

Gisteren hadden we onze groep weer buiten  en na verloop van tijd was bijna de hele groep binnen. “Natuurlijk” hadden we ze wel zien ruziën met de vijand, maar het leek erop dat ze hem te snel af waren. Omdat we er 2 misten, kregen we het toch een beetje benauwd. Na een klein uur viel de eerste op de klep en weer een uur later de tweede. En die zag er niet al te best uit. Zijn borst lag helemaal open, aan de flank was helemaal opengereten en ook aan de onderkant zat een groot gat. (Ik zal de lelijke woorden weglaten) 

Met alles wat ik in huis had heb ik getracht de wonden schoon te spoelen om te kijken of ik het kon hechten, dan wel lijmen, maar helaas. Dit was echt niet meer te redden… 

Even later ging Erik het hok op om het hok dicht te maken en ineens hoorde ik mijn naam. Gevolgd met: “Nog een! Maar niet zo erg lijkt het.” Tot hij de doffer van zijn buik hield en het voer op de grond viel. Een gat van 3 cm doorsnee in de krop. Door en door. In de flank een gat en ook de buik weer. Dat ‘niet zo erg’ hebben we snel teruggenomen…. Ook hier gekeken of het te redden was. Nog met Pap overleg gepleegd, maar &@^$&@* dit waren erg 2 op 1 dag… 

Feit is wel dat beide doffers zwaargewond en wel hun weg naar huis vonden! Karakter! En hoe! Maar verdorie. Wat zijn we boos op die stomme roofvogel en wat kunnen we er niks tegen doen. Het is de natuur zeggen ze dan… 

Als jullie hier al eerder hebben gelezen, kennen jullie wellicht het verhaal van de legnood van de duivin van Frosty. Of legnood? Ze had 6 dagen tussen het 1e en 2e ei en dat resulteerde dus ook in een bevrucht en onbevrucht ei. Deze eerste ronde leerde ons veel over de anatomie van de duif, hoe te handelen als er een ei niet uit wilden, waar evt glijmiddel in moest en Mijn God wat heb ik meegeleefd met de duivin tijdens de 6 dagen bevalling voor dat 2e ei. Nadat we haar een kunstei gaven en haar dus enigszins voor gek hielden, ging ze ineens een 2e ei leggen. Ze kreeg letterlijk rust in haar lijfje. 

Maar nu was het tijd voor ronde 2. En 3 dagen geleden vond ik haar 1e ei voorin de kooi. Buiten de kom. Een heel smal eitje wat vermoedelijk voor een minder heftige bevalling had gezorgd dan vorige keer. Maarja, het 2e ei moest ook dus Erik en vreesden als met grote vrezen en gisteren liepen we regelmatig om beurten bij haar binnen.

Frappant genoeg waren we gisteren allebei bij haar toen we beiden overtuigd waren dat het ‘moment supreme’ niet lang meer op zich kon laten wachten. En inderdaad. Ze wierp haar staart omhoog en we hoorden een luide PLOK….

Erik en ik keken elkaar aan. “Shit! Ze heeft t ei buiten de kom gelegd! Maar ze heeft gelegd! Als t ei maar heel is!” Deur open en ja hoor. Daar lag t ei. Achter kom. Met een deuk. Snel het ei gepakt, onder de duivin gelegd, Mama een aai gegeven en met de woorden “Nagellak wellicht?” liep ik naar binnen om Pap te bellen.

Pap zijn reactie was: “Heb je nagellak in huis?” Dus daar ging ik dan. Een ei nagellakken. En nu is het afwachten geblazen. Richt de nagellak schade aan aan het jong of is het vlies aan de binnenzijde sterk genoeg om het eventueel ontwikkelende jong te beschermen? Zijn de eieren wel bevrucht? Waarom is het ene ei zo klein en het andere ei zo groot? Waarom legt ze ze beide BUITEN de kom?

Maar ze HEEFT gelegd en verklaar me voor gek maar ik ben zo trots op haar! Deze duivin hebben we dan te leen, maar ze heeft zo’n bijzondere plek in mijn hart! Ons vechtertje! ♡

Jullie lazen wellicht het verhaal van de pittige ‘bevalling’ van de nieuwe duivin van Frosty. Maar het ene jong wat ze samen hebben is werkelijk een plaatje! 

We hebben het jong “Lucky 7” genoemd.