Afgelopen zaterdag was de allerlaatste fondvlucht van het seizoen. We hadden 4 duiven ingekorfd en we wisten totaal niet wat we moesten verwachten. De voorbereiding was niet helemaal om over naar huis te schrijven, dus t was spannend.
Om 13.30uur waren de duiven gelost in Bergerac. Met een NW-wind kon het echt alle kanten op.
Om 5.00uur ging de wekker en, lamme duivenmelkers als we zijn, ging die elke 10 minuten om dan elke 10 minuten te kijken of er een duif was of al iets gemeld was. Niet dus. Om 7 uur toch maar opgestaan.
De meldingen op Compuclub druppelden binnen. En wij zaten nog te wachten. Regen, droog, regen, droog. Vermoeiend hoor. En ineens!
Paf! Daar viel een duif op de klep! T eerste wat wij dachten was dat t een achtergebleven jong was van Tessenderlo! Tot de klok piepte en ik t ringnummer zag! Nee! Tis er een van Bergerac! *BONK BONK BONK* Deed ons hart inmiddels.
Duif gemeld. 4e Gemelde in t lokaal!
De rest van de duifjes hebben op zich laten wachten, maar onze 545 was op tijd!
Oftewel. In de vereniging de 2e. In het samenspel de 13e. In de Afdeling 91e en Nationaal 652e tegen ruim 24000 duiven.
