Inmiddels is het november en we kijken echt tevreden terug op een goed jaar. Althans, met de jarige en oude duiven.
Met de jonge duiven gaat het elk jaar toch een beetje lala en we hebben na die 3 jaar nog steeds niet helemaal door waar dat in zit.

We zijn begonnen met een mooi aantal jonge duiven. Raakten er een aantal kwijt, hebben er een behoorlijk aantal opgehaald, omdat ze gemeld werden en uiteindelijk zijn we na de 1e late vlucht gestopt met de vluchten, omdat we er weer flink wat kwijt raakten en de week erna bleek dat de laten die we nog hadden zitten ziek bleken te zijn. Dan is het seizoen ook in één klap over.

Maar we hebben ook geleerd dat de ramen open veel beter is, want op die ene periode ziekte aan het einde van het jaar, zijn ze de rest van het jaar volkomen gezond geweest. Geen snotje, geen niesje. Helemaal niks. En dan mag je je als duivenmelkers toch gelukkig prijzen!

En met ook nog her en der een leuk prijsje en onze Bergerac-duif als klap op de vuurpijl, kijken we, zoals gezegd, echt tevreden terug.

Seizoen 2020 gaat over een aantal weken qua voorbereiding starten. Gaan we dingen anders doen? Zeker. We willen een rennetje voor de duiven, zodat we geen echte vastzitters meer hebben en alle duiven uit de garage kunnen. En als t even kan willen we vrijwel alle duiven uitwennen.
Wat we zeker niet veranderen is ons hart voor de duiven.
Onze Spooky, de witte met de gebroken vleugel, mag lekker blijven rondwandelen door de tuin. “Piep”, de scheve duif die echt nooit  een platte prijs zal gaan vliegen, mag haar rondjes vliegen en lekker knuffelen met Nyntha. En wat men ook vindt van het feit dat wij wellicht duiven aanhouden die anderen er allang tussenuit hadden gehaald. Wij niet. Voor ons is de hobby meer dan de vluchten. Wij komen op het hok en worden welkom geheten door onze vriendjes en vriendinnetjes. En dat maakt soms een hele donkere dag heel erg mooi. 😉