Dit blogje begint eigenlijk 2 weken geleden. Een jonge duif die afgedwaald was naar ons hok. Een knijpring met het telefoonnummer om dus eigenaar opzoeken was niet echt een uitdaging en de eigenaar kwam de duif dezelfde avond nog ophalen vanuit Nistelrode.
Tijdens het afscheid aan de deur werd ons aangeboden dat we “over 2 weken maar moesten bellen!”

Zo gezegd, zo gedaan en vandaag reisden we af naar Hennie en Antoinette van de Bogaart en hun kleine Jack Russel Jacky. En, zoals het bij vele duivenmelkers gaat, rondom de tafel zaten meerdere duivenmelkers te ‘melken’.

We werden warm welkom geheten en ook Xanne, Ymke en Nyntha konden naar hartenlust ranja drinken, koekjes eten en spelen met Jacky.

Na een gezellige, leerzame en bijzondere middag mochten wij Nistelrode  verlaten met 2 prachtige donker kras jongen van het hok van Hennie vd Bogaart.
Vele verhalen gehoord. Het interview uit het Spoor der Kampioenen gelezen. Onbewust de bevestiging gekregen dat we op de goede weg zijn met de manier waarop we met de duiven om (willen) gaan.

Hennie, Antoinette en de andere heren (Sorry, ben slecht in namen), heel erg bedankt voor deze bijzondere middag!

En nog niet thuis was Nyntha uitgeput.

En de duifjes? Die hebben hun weg al gevonden op het hok!

Inmiddels een paar dagen verder en de kleur duidelijker.
Hoop is inmiddels vervaagd haha. Ons wordt wel duidelijk dat als we echt, echt iets willen dat op Mama lijkt, we toch moeten gaan kiezen voor een andere Papa.
Ja, we zien wel dat het bruine zijn nadruk achterlaat. Want elk jong heeft een iets andere kleur dan t standaard blauw/grijs. Maar bruin? Vaal? Neuj. 

Het resultaat van deze ronde is weer vergelijkbaar met Ronde 1 & 2. Alleen met weer iets meer wit bij het zwarte jong.
Maar we zijn even goed beretrots hoor! Want Bueno en Frosty doen het weer fantastisch!

Voor de mensen die ons een beetje volgen, die weten dat we gestart zijn met Miss Bueno, een Chocoduivin, gekoppeld op Mr Frosty, een witte kras doffer van Karel Rudolph.
Inmiddels zijn we aan ronde 3 en de eerste 2 rondes brachten ons, verrassend genoeg, beide keren een blauw en een zwart jong. Beiden weliswaar met witte pennen en de 2e ronde heeft allebei een wit streepje langs het oog,  maar in niet is te zien dat moeder een Chocoduivin is.

Nu zijn Papa en Mama hard aan het werken aan ronde 3. 10 dagen oud zijn de jongen nu en we hebben dit keer ECHT goede hoop op een andere kleur. Dat ze anders zijn weten we zeker. Maar hoe anders?
Ik zou zeggen, oordeel zelf!

Eigenlijk toch wonderbaarlijk zoiets. Ik weet natuurlijk dat t met vererving te maken heeft, maar bijzonder is t zeker.
Wordt vervolgd!

Tja… de duifjes gaan naar buiten, maar zo enthousiast als ze vlogen de eerste dagen, zo interessant vinden ze nu het dak van ons huis. En van de buren. En van een paar meter verderop.

Eerste wat je dan toch doet is de duifjes eens goed nakijken, maar ze staan er gewoon top op. Niks geks in de keel te zien. Geen slijm, geen verkleuringen. Gehemelte ziet er prima uit. Ook geen luizen oid in het verendek.

Dan toch maar eens de rubriek van Martijn Oomen doorgespit. Hmz.. Tja, daar lees je veelal ’t geel’ of stukjes wegbrengen. Maar voor het geel zien ze er te gezond uit en op het hok zijn er ook verre van tekenen van te vinden. Ontlasting is prima. Mooie dons.
Opleren met de kleine stukjes die ze vliegen durven we niet aan.

Toen begon t ons te dagen. Het voer.
Dus Pap gebeld. En zijn mening gevraagd en hij zei gelijk: “Voer je ze niet teveel?!” Tja.. Ja… Waarschijnlijk wel.
Dus onze duifjes gaan we maar eens anders aanpakken.
We zijn sowieso nog erg zoekende naar t juiste voer. Maar misschien dat minder voer ze sowieso beter doet eten.

Ik beken, tis toch wel weer ff wennen hoor. En kinderen zijn stiekem makkelijker als duiven ;-).

Wordt vervolgd! Want ze vliegen wel! Maar we willen meer vliegen en minder dakinspectie. Voor dat laatste hebben we de woningbouw!

Vandaag hadden de duifjes er zin in! Erik en ik waren al vroeg uit de veren *GAAAAAAP*, want Erik moest werken dus de duiven leken t wel door te hebben. Ze hingen tegen de deur, t raam en de spoetnik. “Laat ons eruit!!!!”
Half 7 dan maar de spoetnik open en nog geen minuut later zaten ze weer op t dak. En vandaag werden er warempel kleine rondjes gefladderd. Of moet ik het nu al vliegen noemen?
Erik ging niet veel later de deur uit en hier begon er van alles in huis wakker te worden.

Terwijl de kinderen zichzelf voorbereidden om naar school te gaan, kwam ik nog even bij met een kop koffie. De duifjes genoten van de spaarzame ochtendzon.

Toen 3 van de 5 meiden naar school waren ben ik n rondje gaan maken bij de duifjes. Te beginnen bij Miss Bueno & Frosty. Sinds eergisteren hebben die hun 3e ronde jongen liggen. Dit is tevens hun laatste ronde van dit jaar. Ronde 1 zit bij Karel Rudolph op het hok. Ronde 2 zit nu op het jongenhok en ronde 3 is dus nu ieniemienie klein.
We zijn nu wederom erg benieuwd naar de kleur! Ronde 1 en 2 leverde de zelfde kleuren. 1 zwarte en een blauwe witpen. (Iets wat nog vragen opleverde, want hadden we geen eieren omgelegd? Nee, echt niet….)
Wie durft er een gok te wagen op de kleur van deze ronde?

Deze ronde 2 jongen met dezelfde kleur snavel

Mama op t nest. Papa bewaakt de boel.

Na wat reparatiewerk aan het hok van Bueno en Frosty en wat schoonmaakwerk was t tijd om het hok van de jongen schoon te maken.
Zo gezegd, zo gedaan. Schoonmaken, vers water, voerbak terug.
En dan…

Spoetnik open en een keer fluiten.
6 kopjes vanuit t dak die eens mijn kant opkeken. “Hmmmm, wat doen we.. Nahh… Nog niet.” En ze keken weer weg. Prima.
5 Minuten later nog eens naar buiten. Weer een keer fluiten en wat voer gegooid. Mendes dook als eerste naar beneden. Z’n nestmaatje dook erachteraan. Op de spoetnik en achterelkaar aan naar binnen.
En waar Mutje gisteren als allerlaatste binnen was? Vandaag was hij als 3e binnen!

In 3 minuten waren ze allemaal binnen. Een stuk sneller dan gisteren!

Spoetnik dicht. En nu liggen ze allemaal in de zon (die niet schijnt).

T zijn net kinderen. Wat leren ze snel!

Owja! Owja! We hebben onze hokcoördinaten! Dus in theorie zouden we kunnen spelen. Zij het dat we geen duiven hebben om mee te geven haha. Ons streven is om ze in augustus mee te geven naar Hannut.

Het moest er een keer van komen. Buiten de spoetnik. Erik en ik waren het niet helemaal eens en zaten al een paar dagen in tweestrijd. Uiteindelijk gisteren compromis gesloten. Ja, de spoetnik mocht open. Op de gok. Want is het niet te vroeg? Blijft het weer goed?
Eigenlijk zijn het vragen waar je toch geen antwoord op krijgt, dus we namen de gok. Spoetnik open en allebei met een  kop koffie in een stoel.

“Mendes”, ons Zwartje, zat zoals altijd voorop en dook ook als eerste naar buiten. Zo, hop, het gras in. En niet heel veel later volgden “Hutje”, “Kanis” & “Gunnink” en het nestmaatje van Mendes ook. Alleen “Mutje” heeft zich op dag 1 niet buiten laten zien.
Wat een namen denken jullie wellicht?
In t kort:
*Mendes is van “Shawn Mendes” (vraag de (klein)dochters maar ;-)) (Komt uit Bueno & Frosty)
*”Kanis” & “Gunnink” is de betere koffie haha. Dit zijn 2 jongen die van Karel Rudolph komen en hebben dezelfde vader als onze Frosty.
* “Hutje” & “Mutje” hebben we gekregen zonder bekende afstamming.
En dan natuurlijk t nestmaatje van Mendes. Vooralsnog de Duif Zonder Naam.

Owja. Duiven los. Duifjes dus los. Maar na een uur of 2 wilden we ze wel weer binnen. Roepen, fluiten. Nee hoor. Tot… Erik naar t hok liep met de voerbak. T nestmaatje van Mendes landde direct op de voerbak. En niet veel later volgde de rest en al snel waren ze met hun 5 weer binnen!

Vandaag was dag 2. Weer hetzelfde riedeltje. Spoetnik open, duiven eruit. En dit keer ging Mutje mee!

En waren ze ook een stuk enthousiaster en brutaler! Van het dak van het duivenhok, vlogen ze naar het dak van het huis. En daar ontdekten ze de dakgoot. Volgens mij is t daar prima vertoeven en een heerlijk lopend buffet. Ze zaten zich daar vol te (vr)eten! En Mendes zat zich te badderen. Naar beneden komen, Ho maar.

Na een 2,5 uur landde er een houtduif op de spoetnik en toen dachten de duiven: “Euy! Dat kunnen wij ook!” En masse kwamen ze met zn zessen naar beneden. Om vervolgens weer op te vliegen toen Erik eraan kwam.
Na 4 uur kwam Mutje eindelijk naar binnen.

Nu liggen ze allemaal weer lekker binnen. Vanavond zullen ze wel buikpijn hebben, hoop ik, van het dakgoot-diner en leren ze het gelijk af? Toch?

Het is zover! Daar zitten ze dan!

De 2 jongen van Bueno en Frosty,
2 jonge duifjes die we hebben mogen krijgen Karel Rudolph uit Wijchen. En we hebben nog 2 jonge duifjes mogen krijgen van Henk Philippens uit Roermond.
Tis een gemêleerd gezelschap waarvan we op dit moment nog niet weten wat we moeten en kunnen verwachten en op dit moment is het vooral genieten van het leven en bewegen op het hok!

Ons Zwartje (eigen kweek)