Tja… de duifjes gaan naar buiten, maar zo enthousiast als ze vlogen de eerste dagen, zo interessant vinden ze nu het dak van ons huis. En van de buren. En van een paar meter verderop.

Eerste wat je dan toch doet is de duifjes eens goed nakijken, maar ze staan er gewoon top op. Niks geks in de keel te zien. Geen slijm, geen verkleuringen. Gehemelte ziet er prima uit. Ook geen luizen oid in het verendek.

Dan toch maar eens de rubriek van Martijn Oomen doorgespit. Hmz.. Tja, daar lees je veelal ’t geel’ of stukjes wegbrengen. Maar voor het geel zien ze er te gezond uit en op het hok zijn er ook verre van tekenen van te vinden. Ontlasting is prima. Mooie dons.
Opleren met de kleine stukjes die ze vliegen durven we niet aan.

Toen begon t ons te dagen. Het voer.
Dus Pap gebeld. En zijn mening gevraagd en hij zei gelijk: “Voer je ze niet teveel?!” Tja.. Ja… Waarschijnlijk wel.
Dus onze duifjes gaan we maar eens anders aanpakken.
We zijn sowieso nog erg zoekende naar t juiste voer. Maar misschien dat minder voer ze sowieso beter doet eten.

Ik beken, tis toch wel weer ff wennen hoor. En kinderen zijn stiekem makkelijker als duiven ;-).

Wordt vervolgd! Want ze vliegen wel! Maar we willen meer vliegen en minder dakinspectie. Voor dat laatste hebben we de woningbouw!