We zijn niet zo van het uitproberen, maar zo af en toe denken Erik en ik ook: “Dit gaan we toch uitproberen.”

Wat wij weten over het broedproces en het ontstaan van pap bij de ouders is dat het iets hormonaals is. Dus duivin legt de eieren. Vanaf het 2e ei gaan ze broeden en zo rond de 17e a 18e dag komen de eieren uit en hebben doffer en duivin pap om de jongen te voeren. Pap die essentieel is om de jongen de 1e dagen door te laten komen.

Maar goed. Ons experiment. In januari koppelden we een vale doffer van Jan Valk op een rooie duivin van onszelf. De koppeling werkte, maar de duivin legde in 3,5 maand tijd slechts 1 ei, wat ze ook nog eens uit de kom gooide. Domme doos. 😉

Gek genoeg bleef ze wél op t nest zitten. Zitten broeden. Dus toen een ander koppel eitjes had gelegd die we eigenlijk weg wilden doen, kwamen we tot ons experiment. Mevrouwtje lag zo strak te broeden op niks, wat zou ze doen als we haar 2 eieren zouden geven?

Nou? Zowel de doffer als de duivin namen vanaf dag 1 die taak heel serieus en gingen om beurten netjes broeden. Huh? Jongens. Ik snap t niet. Dit is niet zoals welke duivenmelker dan ook t mij ooit geleerd heeft. Maar goed. We zijn er nog niet. Ze moesten dit natuurlijk wel nog 14-15 dagen blijven doen én dan ook nog pap hebben om te voeren?

Gisteren waren beide eieren aangepikt en vanochtend was het grote moment. Er lage 2 hele mooie jongen in de kom. Papa en Mama wisselen elkaar wederom netjes af en we zijn nu ongeveer 18 uur verder en de jongen leven nog. Alles wijst erop dat de jongen gevoerd worden. Met pap.

Ik ben erg benieuwd naar het verloop van dit experiment, want dit leert mij iets over karakter van de duif, maar ook het voortbestaan van de duif. Of de jongen het gaan redden gaan we de komende dagen zien. Ik ga jullie op de hoogte houden!