Mensen die wij spreken in de duivenwereld, die vertellen wij wel eens over de kneusjes die wij op ons hok hebben. Kneusjes omdat we er niet mee vliegen om diverse redenen. Omdat ze niet kunnen vliegen, omdat we er emotioneel aan gehecht zijn, omdat ze scheef gebouwd zijn, omdat de kinderen er aan gehecht zijn etc. Het leek me leuk om deze duiven eens in the spotlight te zetten en ik begin vandaag met onze Spooky. Spook ook wel genoemd.
Spooky is een duivin waarvan we eigenlijk niet 100% zeker weten wie de ouders zijn, omdat ze qua kleur absoluut niet op haar vader lijkt. Moeders is een Jellema-duivin. Tja, dat weten we dan weer wel.
Spooky begon als een voortvarende duivin, want of het nu Papa1 of Papa2 was, op papier zou het wel leuk uit kunnen pakken. Dus vol goede moed begonnen we met africhten. Maar ineens was Spooky weg. Foetsie. Naja, dat gebeurd helaas wel vaker.
Gelukkig kregen we een telefoontje dat ze gevonden was, maar Spooky kon niet vliegen, ze konden haar zo van de grond pakken. Dus Erik erheen, Spooky opgehaald en we verwachtten toen wel dat het allemaal nog goed kwam.
Inmiddels zijn we meer dan 5 jaar verder en Spooky wandelt door de tuin, in het hok komt ze met kleine sprongetjes, via de zitschapjes in de spoetnik. Maar de sprong naar beneden is te hoog. Maar Spook is een schatje. Ze is de beste eierwarmer die we hebben op het hok. Je kunt oneindig eieren onder haar schuiven. Ze pakt alles wat op het hok ligt. (Niet altijd even handig haha)
En wat ze hier beneden op het filmpje van 5 jaar geleden laat zien is nog steeds wel het maximaal haalbare. Al komt ze nu denk ik toch wel tot een meter hoog.
