In de duivenwereld bij vrijwel iedereen wel bekend. De blauwe stofjas. Zeker de vroegere generatie stapt er elke dag mee op het hok en ik, als 39-jarige, ben ermee opgegroeid in de duivensport.

Zelf hangt er bij ons geen stofjas klaar om het hok op te gaan, maar het is eigenlijk wel een stukje duivensport wat niet weg te denken is. De stofjas, de sloffen, het klokje vroeger en tegenwoordig de module.

Eigenlijk is die blauwe stofjas (soms de beige) een onderdeel geworden van het grijze imago wat onze duivensport toch heeft. Zelf merkte ik het toen ik anderhalve week geleden begon op een nieuwe werkplek. “Duivenmelker? Jij? Dat is toch iets voor oude grijze mannetjes?”

Mwah, ik ben nog niet oud en grijs en voor mannetje ben ik toch echt afgekeurd ;-). Maarja, deels klopt het natuurlijk. Ik heb mn lobby meteen ingezet om onze mooie hobby in een mooier, moderner jasje te gieten. Maar die stofjas die krijg ik er niet vanaf. Die zit er omheen, hoe ik mn best ook doe. En ook dan merk ik dat de media onze sport geen goed doet. “1,3 miljoen voor een duif! Dan doe mij ook maar n duif!”

Was t maar zo’n feest ;-).

Op mn 3e werkdag verkocht ik n blauwe stofjas. De beste man was geen duivenmelker, maar mijn gedachten dwaalden wel even af. Niet naar onze collega-melkers in de club (al hebben we een flink aantal stofjas-dragers), maar naar mn eigen vader die wel steevast t hok opgaat in zn blauwe stofjas en naar mn Opa vroeger. Altijd in stofjas.

Misschien is het tijd voor een duivenmelkers-starterspack. Bij aanmelding krijg je de stofjas, met sloffen. Module zelf te regelen. Maar dan wel ook n stofjas in damesmodel. ;-).

Joh, beloftes moet ik niet doen, met m’n: “Meer over seizoen 2020 volgt.” Misschien ooit nog. Maar voor nu zijn we al begonnen aan 2021 en hebben we de eerste duiven al gekoppeld.

Hoewel we afgelopen jaar het nieuwe hok bouwden met de intentie om in de schuur niet meer te kweken, zijn we onze kweek toch gestart in de schuur. Waarom? Nu wisten we zeker dat de koppels niet ernaast zouden flapperen. ;-). En aangezien ze in een kweekbak van 1×0,80 zitten is de ruimte per koppel nu ook niet zo beperkt. 4 Koppels hebben we nu in de schuur zitten en 3 koppels op het hok.

Huh? Toch ook op het hok denk je misschien? Ja, klopt. De duiven die afgelopen jaar in de schuur zaten zijn vastzitters (Sammy, Papalene, Mamalene en Jeroentje (laatste 3 van Kluinhaar) en die hopen we nu uit te kunnen wennen. Dus die mogen op het hok koppelen. Als die misflapperen is dat niet erg.

Sammy is op haar maatje Kees gekoppeld. En die van Kluinhaar hebben een duivin erbij en zijn ook gekoppeld. Als er jongen liggen gaan we de grote, grote gok wagen.

Uiteindelijk hebben we dan alleen ons Pieteke (van een clublid) nog als vastzitter en Jan (Valk). Liever 2, dan een hele hoop. T geeft je een hoop vrijheid op t hok als je niet meer alles vast hoeft te houden en t is veel beter voor de duifjes. Vinden wij. ;-).

*Note: Ja, de hokjes moesten eigenlijk ff schoon. Sorry!